Δευτέρα 16 Απριλίου 2007

Grand Prix Bahrain

Στο Grand Prix του Bahrain φάνηκε από το σάββατο οτι ο Alonso δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις ferrari και τον Lewis Hamilton.Ο Felipe Massa πήρε την pole position με τον Hamilton να παίρνει την δεύτερη θέση (εδώ θα δανειστούμε την κλασσική ατάκα του σχολιαστή οτι "μόνο ο ίδιος ξέρει που και πόσο χρόνο έχασε") και τον kimi Raikkonen να παίρνει την τρίτη.Στον αγώνα οι mclaren έκαναν πάλι εκπληκτικές εκκινήσεις και ο Alonso βρέθηκε μπροστά από τον raikkonen και τον κράτησε πίσω του μέχρι να κάνουν pit stop.Ο Massa διατηρήθηκε άνετα πρώτος σε όλο τον αγώνα.Ο Lewis Hamilton πλέον κατέχει άλλο ένα ρεκόρ στην f1 γιατί είναι ο πρώτος οδηγός που έχει ανέβει στο podium και στους τρείς πρώτους αγώνες του.Στην βαθμολογία είναι από κοινού πρώτοι Raikkonen,Alonso,Hamilton.
Κατά τ'άλλα:
Οι BMW επιβεβαίωσαν οτι είναι η τρίτη καλύτερη ομάδα καταφέρνοντας να σπάσουν μάλιστα την κυριαρχία των ferrari,mclaren αφού ο Heidfeld τερμάτισε 4ος μπορστά από τον Alonso.Τα προβλήματα συνεχίζονται για την Renault που αγωνίζεται πλέον να μπεί στην οκτάδα.Ο αγώνας για την Redbull ήταν καλός μέχρι που εγκατέλειψαν και τα δύο μονοθέσια, ο coulthard από 21ος κατάφερε να ανέβει 11ος και ο webber πήγαινε αρκετά καλά.Η super aguri κατάφερε να βρεθεί πάλι μπροστά από τις honda με τον Davidson να πηγαίνει εξαιρετικά στα δοκιμαστικά.Οι toro rosso εγκατέλειψαν νωρίς τον αγώνα με τον speed να έχει μια επαφή και τον Liuzzi να έχει μηχανικά προβλήματα.
Οι spyker δεν ήταν άξιες λόγου....

buzz it!

Τρίτη 10 Απριλίου 2007

Φιλοσοφικές αναζητήσεις, Νο 1: Βασικές Έννοιες

Φως και σκοτάδι, δύο έννοιες κατά πολλούς αντίθετες. Πολλές φορές σκεφτόμαστε αν είμαστε μαχητές του φωτός ή ιππότες του σκότους. Στο τέλος όμως κατανοούμε το πώς αυτές οι δύο έννοιες συνδέονται.
Η ουσία της ένωσης βρίσκεται στην εναλλαγή και στην αλληλοεπικάλυψη… Καθώς το φως αγκαλιάζει την ψυχή του ανθρώπου ο οποίος πλέει σε πελάγη ευτυχίας έρχεται το σκότος και την καταπίνει. Επιπλέον σε στιγμές δύσκολες που το «παιχνίδι» φαντάζει χαμένο ένα ευτυχές γεγονός αλλάζει την πορεία της ζωής μας και την θέτει σε τροχιά που ποιο πριν κανείς δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί. Σίγουρα κάποιος πολύ εύλογα θα αναρωτηθεί ότι αυτές οι συνεχείς εναλλαγές δεν είναι ψυχοφθόρες, ποιος έχει τα εφόδια να της αντιμετωπίσει, χωρίς να αυτή του η πράξη να του κοστίσει την αιωνιότητα…
Στην πραγματικότητα ο καθένας καλείται μέσα από τα γεγονότα της καθημερινής ζωής να αποκομίσει ότι τον χαροποιεί και να αποδεχθεί τον σκοτεινό του εαυτό. Τότε θα αναγνωρίσει το χάδι του πραγματικού ήλιου, τον οποίο θα αιχμαλωτίσει προκειμένου να του χαρίζει πάντα ζεστασιά και φως ακόμα και στην πιο σκοτεινή πράξη.
Προσοχή όμως γιατί στην διαδρομή υπάρχουν διαφόρων ειδών σπόροι σπαρμένοι στο δρόμο προκειμένου να σε οδηγήσουν στον τελικό σου προορισμό. Τους καλούς τους μαζεύεις και τους κρατάς γιατί στο τέλος θα καρποφορήσουν τα καλύτερα. Αντιθέτως οι υπόλοιποι σου βγάζουν μόνο ζιζάνια και βάτους.
Για αυτό έχε πίστη στο στόχο και ο δρόμος θα χαραχτεί μόνος του!

buzz it!

Πάσχα σε ελληνικό χωριό...

Επέστρεψα από τις διακοπές μου και αποφάσισα να γράψω κάποια γεγονότα που μου έμειναν από αυτό το διάστημα της απουσίας μου από την πρωτεύουσα.


α) Μεγάλη εβδομάδα = Νηστεία... ΚΑΙ ΚΑΛΑ...

Ναι, δεν τρώμε κρέας και τα ρέστα... Τι να το κάνεις όταν "σκάμε" στα μαλάκια...;;; Σκεπτόμενος πως είναι νηστεία, είχα την "αίσθηση του ανικανοποίητου στομαχιού", (δικής μου επινοήσεως έκφραση!) και όλο σκεφτόμουν πως στερούμαι κάτι και πεινούσα! Και επειδή δεν κάνει να τρώμε σοκολάτες, γλυκά και ιστορίες, και επειδή δεν μ'αρέσουν όλα αυτά τα πράσινα "υγιεινά" φαγώσιμα....... Το έριξα στα καλαμάρια και στα χταπόδια... Αλλά δεν έφαγα απλά, ΕΣΚΑΣΑ... Νηστεία σου λέει μετά... Αρρρρχχχχχ...ηγός!!! :D


β) Μεγάλη εβδομάδα = Εκκλησία... Αυτά είναι...

Σκάω μύτη στην εκκλησία του χωριού, με το που μπαίνω, γυρνάνε όλοι και κοιτάνε ποιος μπήκε... Τα βλέμματα μένουν πάνω μου, με επεξεργάζονται προσεκτικά από πάνω ως κάτω και ακούγεται και το κλασικό: "Τίνος είναι αυτός;"... Του πατέρα μου, εσύ τι ζόρι τραβάς; :P
Σκεφτόμουν αν φοράω κάτι τραβηγμένο, (ναι ναι, πρόσεχα στην εκκλησία τον πάτερ... :Ρ) μέχρι που μπήκε κάποιος άλλος. Τότε όλοι γύρισαν σε εκείνο και ξανάρχισαν τη διαδικασία... Και αυτό γινόταν με όλους... Και όσοι γνωρίζονταν, να σου οι χειραψίες και οι χαιρετούρες... Κατάνυξη...

Άλλα εκνευριστικά που συμβαίνουν στην εκκλησία: 1) Οι γέροι που "το παίζουν παράγοντες" στην εκκλησία και αρχίζουν: "καθήστε πιο εδώ", "κάντε χώρο από εκεί", "αφήστε τις μπροστινές θέσεις άδειες", "εδώ είναι πιασμένες" και τέτοια...
2) Οι γέροι/γριές που βρωμάνε: Αυτό είναι από τα χειρότερα...
3) Η ώρα της Θείας Κοινωνίας: Και εκεί γίνεται "ο χαμός"... Μικρά παιδιά να κλαίνε, γέροι να σπρώχνουν... Που πας κυρία μου; 1250 χρονών; Που βιάζεσαι; Έλεος πια... Να σε σπρώχνουν για να πάνε μπροστά να προλάβουν τι ακριβώς; Αφού κοινωνούν και μετά κάθονται απ'έξω και κουτσομπολεύουν... Δεν έχουν δουλειές να πεις πως αργούν σε κάτι...
4) Το "ντου" στα αντίδωρα: Αυτό είναι κλασικό...
5) Τα "παιδάκια": Τρέχουν από εδώ, τρέχουν από εκεί, κλαίνε, φωνάζουν... Δεν πειράζει. Και εγώ τα έκανα! Άφεση αμαρτιών...!! :Ρ


γ) Μεγάλη εβδομάδα κ' Εβδομάδα του Πάσχα = Επισκέψεις... Και στα χωριά, καμιά φορά απροειδοποίητες...

Κόσμος στο σπίτι από το πρωί ως το βράδυ... Ανακυκλώσιμος... Φύγε εσύ, έλα εσύ... Καλά τι να κάνουμε, το συνηθίζεις! (ευτυχώς μ'αρέσει να έχει κόσμο στο σπίτι...)


δ) Μεγάλη εβδομάδα = Αρνί και κοκορέτσι... Καλά να τα τρως, αλλά ποιος τα ετοιμάζει;

Για αυτό υπάρχουν οι γονείς! Και επειδή βρωμάει και όλο το σπίτι, οι ώρες προετοιμασίας προσφέρονται για καφέ (εκτός σπιτιού)!





Πολύ μαύρα ακούγονται όπως τα λέω, αλλά τι να κάνουμε; Αυτό είναι το Πάσχα, έτσι είναι και έτσι θα μείνει! (Ίσως να γράψω και ένα κείμενο για τις ωραίες στιγμές των διακοπών...)

Και του χρόνου!!!


Αααααα και παρεμπιπτόντως, Χριστός Ανέστη βρε...

buzz it!

Τρίτη 3 Απριλίου 2007

"Ανάσταση", όχι "Σταύρωση"...

Και τώρα που ο ανοργάνωτος έφυγε για Πάσχα, ευκαιρία να γράψουμε ό,τι θέλουμε χωρίς λογοκρισία! Όχι ότι αντιμετωπίζουμε τέτοιο πρόβλημα... Άλλωστε, στόχος αυτού του blog είναι η ελευθερία έκφρασης και ιδεών.
Δεν θα το παίξω ούτε μαμά ούτε μπαμπάς, αλλά μέρες που είναι, καλό είναι να αναφέρουμε (για πολλοστή φορά) κάποια πράγματα σχετικά με το αλκοόλ και την οδήγηση. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η Ελλάδα έχει μια "λατρεία" να σκοτώνει, με τη βοήθεια των τροχέων ατυχημάτων , τους περισσότερους πολίτες μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Δυστυχώς, η οινοποσία βοηθάει πολύ προς αυτή την κατεύθυνση. Και επειδή ξέρω ότι όλοι σας το τσούζετε λιγάκι παραπάνω,
καλό θα ήταν να το σκεφτείτε διπλά πριν πιάσετε το τιμόνι, όταν το ποτό δεν σας αφήνει να ξεχωρίσετε ποια είναι η σούβλα και ποιο το αρνί! Όχι τόσο για το πιθανό πρόστιμο που θα αναγκαστείτε να πληρώσετε αν σας πιάσει η τσιμπίδα του νόμου(μιας και τέτοιες μέρες οι έλεγχοι της αστυνομίας εντατικοποιούνται), όσο για την ασφάλεια του εαυτού σας και των δικών σας αγαπημένων προσώπων. Θέλετε να τα πιείτε;; Με γεια σας, με χαρά σας! Και εγώ μαζί σας! Αλλά όταν το κάνετε, αφήστε το ρημάδι το τιμόνι... Αφού το ξέρετε: όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος! Η ελάχιστη κατανάλωση οινοπνεύματος μπορεί να επηρεάσει αποφασιστικά την ικανότητα σας στην οδήγηση. Δεν θέλει και πολύ να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του... Γι'αυτό, ποτό και οδήγηση, ποτέ μαζί!
Παρότι οι μέρες παρουσιάζουν μία χρήση ευκαιρία για κήρυγμα, θα σταματήσω εδώ. Καλύτερο θα ήταν να κάνει ο καθένας το προσωπικό του "κήρυγμα" στον εαυτό του. Και κάτι τελευταίο: οι μέρες αυτές προσφέρονται να κατανοήσουμε την αξία των συνανθρώπων μας. Αυτούς που τόσο εύκολα "σταυρώνουμε" και τόσο δύσκολα "ανασταίνουμε"... Να περάσετε όλοι καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας. Τα λέμε από βδομάδα πάλι.

Καλό Πάσχα σε όλους!

buzz it!

Καλό Πάσχα!!!




Επειδή η χρονιά ως τώρα με κούρασε υπερβολικά, όλο μαθήματα, μαθήματα, μαθήματα, θα πάω διακοπές για καμιά βδομάδα...


Αφού δεν έμαθα τίποτα περί οικονομίας στην ΑΣΟΕΕ φέτος, ας πάω στα χωριά να μάθω κανένα έθιμο...


Μπορεί (που ξέρεις;) να μάθω να βάφω αυγά...
Ή να μάθω να σουβλίζω αρνί...
Στη τελική, μάθε τέχνη κι άστηνε... (κι αν πεινάσεις, τα βαμμένα αυγά τρώγονται...)


Οπότε, ας ασχοληθώ και με κάτι δημιουργικό...

(Κιτς εικόνα τροφή για κωμικοτραγικές σκέψεις: Φανταστείτε όσοι με ξέρετε να σουβλίζω αρνί και να ακούγονται κλαρίνα... Ναι και εγώ ανατρίχιασα!!!)


Το καλό για τους ελάχιστους αναγνώστες του Blog, (αφήστε να λέει το hit counter...), είναι πως για μία περίπου βδομάδα ο γράφων θα είναι χωρίς ίντερνετ, άρα θα διαβάζετε μόνο σοβαρές δημοσιεύσεις (από τους υπόλοιπους συντάκτες).


Λοιπόν γαϊδούρια μου, (γιατί θέλει γαϊδουρινή υπομονή για να συνεχίζετε να διαβάζετε δημοσιεύσεις μου... Ή να μου χρωστάτε λεφτά!!! Και αφού λεφτά δεν μου χρωστάει κανείς...), Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση, καλό σούβλισμα, καλά κρασιά, καλά μυαλά ΚΑΙ ΚΑΛΑ!!!
(ναι, ναι, καταριέστε την ώρα και τη στιγμή που ξεκινήσατε να το διαβάζετε... Χαχαχα... Και εγώ σας αγαπώ!!!)



Και ένα bonus video:

buzz it!

Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Ναρκωτικές ουσίες

Ένα από τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας(ας το ονομάσουμε έτσι) που αντιμετωπίζουν πολλοί σήμερα, είναι ο εθισμός σε ναρκωτικές ουσίες. Ο ναρκωμανής στήνει μπροστά του ένα φράγμα, που τον εμποδίζει να δει τις προτεραιότητες που φυσιολογικά θα έπρεπε να έχει και σύμφωνα με αυτές να ενεργεί. Για αυτόν μόνη προτεραιότητα είναι η πρόσβαση στη ναρκωτική ουσία. Η ασθένεια αυτή θεραπεύεται δύσκολα αν και δεν είναι "ανίατη".

Η δυσκολία αυτή δεν έγκειται αποκλειστικά στην εξάρτηση από τη ναρκωτική ουσία καθεαυτού. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι δεν βλέπουν την κατάστασή τους ως ασθένεια, οπότε αδυνατούν να συλλέξουν δυνάμεις για να την αντιμετωπίσουν. Επίσης, βασική είναι η έλλειψη στήριξης από το άμεσο περιβάλλον τους,αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό, πράγματα τα οποία αποτελούν συνήθως και τους λόγους που στρέφονται προς το μονόδρομο των ναρκωτικών.

Πολλοί είναι οι λόγοι, για τους οποίους κάποιος μπορεί να οδηγηθεί προς στα ναρκωτικά. Θα προσπαθήσω να τους συνοψίσω σε ευρείες κατηγορίες. Πριν από αυτό,όμως, ας σημειώσω ότι η άγνοια του τύπου "Δε μπορούσα να φανταστώ πόσο κακό θα μου κάνουν" ή "Νόμιζα ότι μπορούσα να το ελέγξω", ιδιαίτερα στην εποχή μας, δε μπορεί να αποτελεί κάτι περισσότερο από μια φτηνή δικαιολογία.

Μια κατηγορία (νέων ως επί το πλείστον) είναι κάποιοι, που έχουν χάσει ή ποτέ δεν είχαν βρει το νόημα στη ζωή τους. Αυτοί "δε νοιάζονται" για το αν ζήσουν ή πεθάνουν. Το "νόημα" αυτό είναι κάτι αόριστο, όμως γίνεται εύκολα αντιληπτό στον καθένα όταν σκεφτεί πώς νιώθει μετά από μια μεγάλη απογοήτευση. Η οποιαδήποτε απογοήτευση(ερωτική, επαγγελματική, ο χαμός κάποιου αγαπημένου προσώπου κ.τ.λ.) εύκολα μας κάνει να σκεφτούμε:"Η ζωή μου δεν έχει νόημα πια". Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα συναισθηματικής παρόρμησης, αφού πάντα υπάρχει κάτι άλλο που μας στηρίζει, απαλύνει τον πόνο και μας κρατά ζωντανούς. Όσοι όμως δε βρίσκουν αυτό το "κάτι άλλο" να τους στηρίξει, καταφεύγουν στην άμεση αυτοκτονία ή στη έμμεση, που είναι τα ναρκωτικά.

Το πιο βέβαιο στήριγμα για κάποιον είναι η οικογένεια. Έτσι περνάμε στη δεύτερη κατηγορία, αν μπορεί να ονομαστεί δεύτερη, καθώς αποτελεί σχεδόν αναπόσπαστο κομμάτι της πρώτης. Η πλειοψηφία των ναρκωμανών έχει μεγαλώσει σε άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. Βέβαια, η έννοια "άσχημο" καθορίζεται από την ευαισθησία του καθενός. Για ένα υπερευαίσθητο άτομο, άσχημο οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να θεωρηθεί η μονογονεϊκή οικογένεια, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να έχει το σθένος να αντέξει φαινόμενα αλκοολισμού ή κακοποίησης.

Αυτό, λοιπόν, που τελικά είναι καθοριστικό είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο μόνος σίγουρος τρόπος να ανισταθεί σε όσα νομίζει ότι του υπόσχονται τα ναρκωτικά κάποιος, είναι η΄εσωτερική δύναμη, η οποία προέρχεται από την πίστη στον ίδιο του τον εαυτό. Χρειάζεται λίγοςς εγωισμός, ώστε να βάλει τη ζωή του πάνω από όλους και όλα. Ακόμη, χρειάζεται η ικανότητα να παραβλέπει όσα δυσχχεραίνουν τη ζωή του και να επικεντρώνεται σε αυτά που της δίνουν "νόημα", τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά για το κάθε άτομο.

Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση του ατόμου που βάζει προτεραιότητες, αλλά εξαιτίας της ανασφάλειάς του, προβαίνει σε ακρότητες. Συναντά κανείς ναρκωμανείς, που μπήκαν σε αυτή την πορεία προς το θάνατο με σκοπό να κάνουν "παρέες" και να γίνουν "αποδεκτοί". Παρέβλεψαν όμως το γεγονός ότι μόνος "φίλος" των ανθρώπων αυτών είναι η ναρκωτική ουσία και ,κατά συνέπεια, όσοι μπορούν να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην απόκτησή της. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει ότι νιώθουν μόνοι και εγκαταλελειμένοι ακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό, ο οποίος κανονικά πρέπει να είναι σε ετοιμότητα όταν όλα γύρω μας καταρέουν (άλλωστε κανείς και τίποτα δεν είναι υποχρεωμένο να μείνει δίπλα μας,είτε το έχουμε ανάγκη,είτε όχι)

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που καταφεύγουν στα ναρκωτικά είναι από τους πιο ευαίσθητους και "καλόψυχους". Αυτό όμως που οφείλει ο καθένας μας στον εαυτό του είναι να βρει δύναμη για να ζήσει...και ακόμα περισσότερο, να ζήσει αξιοπρεπώς. Μετά από λίγη σκέψη και πολλή ειλικρίνια (προς τον εαυτό μας...αυτή είναι η πιο δύσκολη) μπορούμε να βρούμε παρηγοριά και να αντλήσουμε δύναμη από έναν έρωτα, ένα φίλο, ένα αστέρι, μία ταινία, ένα βιβλίο, τον Axl Rose και τον Antony Kiedis. Αυτά δε "βλάπτουν σοβαρά την υγεία".

buzz it!