Έχω πολλές απορίες από τη ζωή μου... Ο anorganwtos έκανε την αρχή και έθεσε το ζήτημα της φιλίας. Κινούμενος στα ίδια μονοπάτια, θα προσπαθήσω να ψυχολογήσω τον εαυτό μου και να εκθέσω μερικούς προβληματισμούς μου.
Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Βασικά, δεν ξέρω γιατί μετά από ένα 5ήμερο διασκέδασης και ξεφαντώματος στη Μύκονο, η χαρά και η ευφορία του ταξιδιού κράτησε μόλις 2 μέρες, όσο δηλαδή και ο χρόνος που χρειάστηκα για να μπω ξανά σε full ρυθμούς, σε ρυθμούς Αθήνας... Είμαστε τόσο εγκλωβισμένοι στα προβλήματα μας, που ένα ταξίδι είναι απλά μία πρόσκαιρη διέξοδος από την καθημερινότητα μας, ή μήπως αυτό που πραγματικά ζητάμε είναι η ζωή μας να γίνει ένα "ταξίδι" με νέους προορισμούς, με νέους ορίζοντες και, ίσως, νέους "συνεπιβάτες"; Μήπως δεν είμαστε και τόσο ευχαριστημένοι με τη ζωή μας; Μήπως δεν έχουμε συμβιβαστεί με αυτά που μας προσφέρονται; Πόσο προσπαθούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να βρούμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε το βαθύτερο εγώ μας; Εντέλει, μήπως βρίσκομαι πάλι εν μέσω ενός μανιο-καταθληπτικού παραληρήματος και πρήζω άδικα και εσάς; Κατά πόσο "ψάχνεται" κανείς στις μέρες μας είναι καθαρά προσωπικό του θέμα. 'Αλλοι είναι ικανοποιημένοι με τα λεφτά... 'Αλλοι με τους/τις γκόμενους/ες... 'Αλλοι με το να πηγαίνουν στα μπουζούκια... Δεν τους επικρίνω. Και εγώ τα ίδια κάνω... Αλλά πόσο ικανοποιημένοι νιώθουν από τη ζωή τους; Πόσο γεμάτοι;
Νιώθω ότι σας κούρασα πάλι... Να με συμπαθάτε... Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
ΥΓ. Ψάχνω νέα, ωραία και... ικανή ψυχολόγο να λύσει τα υπαρξιακά μου... Περιμένω τα βιογραφικά σας σημειώματα. (Απαραίτητη η επισύναψη φωτογραφίας...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου